Η Παιδιατρική Ρευματολογία είναι η εξειδίκευση της Παιδιατρικής με κύριο αντικείμενο την αντιμετώπιση αυτοάνοσων νοσημάτων τα οποία προσβάλουν κυρίως τις αρθρώσεις, τους μύες, τα αγγεία καθώς και άλλα όργανα. Συχνά, η ακριβής αιτία των συγκεκριμένων παθήσεων παραμένει άγνωστη. Τα τελευταία χρόνια η καλύτερη κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών και η ανακάλυψη νέων φάρμακων έχει αλλάξει ριζικά την πορεία των νοσημάτων και την ποιότητα ζωής των ασθενών, χωρίς ομώς αυτό να μειώνει τη σοβαρότητά τους.

Ο Παιδορευματολόγος λαμβάνει λεπτομερές ιστορικό και πραγματοποιεί προσεκτική φυσική εξέταση του μυοσκελετικού συστήματος μαζί με την ορθή αξιολόγηση των εξωσκελετικών ευρημάτων. Στη συνέχεια, θα κατευθύνει την περαιτέρω έρευνα για την επιβεβαίωση της διάγνωσης συχνά με τη συνεργασία του εργαστηρίου και του ακτινολογικού μας τμήματος όπου διαθέτουμε εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.

Στο Ρευματολογικό Τμήμα του ΙΑΣΩ Παίδων εξετάζονται παιδιά με:

Επίσης, νοσηλεύονται παιδιά:

Η Νεανική ιδιοπαθής Αρθρίτιδα είναι η πιο συχνή πάθηση στο Παιδορευματολογικό Ιατρείο καθώς αφορά περίπου 1 στα 1000 παιδιά

Πιθανά συμπτώματα της Νεανικής Ιδιοπαθούς Αρθρίτιδας περιλαμβάνουν:

Οι ιατροί στο Ρευματολογικό Τμήμα του ΙΑΣΩ Παίδων διαθέτουν διεθνή εμπειρία από μεγάλα κέντρα του εξωτερικού στη χρήση των νεότερων θεραπευτικών μεθόδων που έχουν βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των των ασθενών μας τα τελευταία χρόνια.

Ειδικά για τους ασθενείς μας με Νεανική Ιδιοπαθή Αρθρίτιδα υπάρχει η δυνατότητα πραγματοποίησης ενδοαρθρικών εγχύσεων στεροειδών ακόμη και στις πιο μικρές αρθρώσεις του σώματος. Η έγχυση γίνεται με την καθοδήγηση υπερήχου αυξάνοντας την ακρίβεια της πράξης και βελτιώνοντας το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Μετά την έγχυση ο ασθενής παραμένει στο χώρο του νοσοκομείου για λίγη ώρα και στη συνέχεια αναχωρεί για το σπίτι του.

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) είναι μια σπάνια πάθηση που αφορά 1 στα 10000 παιδιά. Η συνήθης ηλικία έναρξης των συμπτωμάτων στα παιδιά είναι >12 έτη, δηλαδή εμφανίζεται συνήθως σε εφήβους. Είναι πιο συχνός στα κορίτσια με αναλογία 4.5 : 1 (9-10:1 στους ενήλικες). Ο ΣΕΛ είναι πολυσυστηματική νόσος που προσβάλει πολλά και διαφορετικά συστήματα, όπως το δέρμα, τις αρθρώσεις, τους νεφρούς, τα κύτταρα του αίματος ή ακόμα και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ωστοσο, το πιο συχνά περιγραφόμενο σύμπτωμα είναι η κόπωση και για αυτό συχνά ελέγχουμε και για ΣΕΛ τους εφήβους που αισθάνονται κουρασμένοι. Για τον νεανικό ΣΕΛ χρησιμοποιούνται τα ιδιά κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση στους ενήλικες. Είναι γνωστή η συσχέτιση των αντιπυρηνικών αντισωμάτων (ΑΝΑ) με τον ΣΕΛ. Ωστοσο, τα ΑΝΑ μπορεί να είναι θετικά σε πολλά και διαφορετικά αυτό-άνοσα νοσήματα, ενώ είναι θετικά και στο 15% του γενικού πληθυσμού σε χαμηλό τίτλο χωρίς να υπάρχει κάποιο υποκείμενο νόσημα.

Η Νεανική Δερματομυοσίτιδα είναι μια σπάνια πάθηση και κάθε χρόνο 2-4 ανά 1.000.000 παιδιά θα διαγνωσθούν με τη νόσο. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με κορύφωση της συχνότητας εμφάνισης τα 5 – 10 έτη. Είναι ελαφρώς συχνότερη στα κορίτσια σε σχέση με τα αγόρια (2.7 : 1). Στη δερματομυοσίτιδα υπάρχει προσβολή τόσο του δέρματος όσο και των μυών. Η διάγνωση βασίζεται στην ύπαρξη των χαρακτηριστικών εξανθημάτων και στη συμμετρική μυϊκή αδυναμία της περιοχής των μηρών και της ωμικής ζώνης. Στους ασθενείς με Δερματομυοσίτιδα συχνά συνυπάρχει και αρθρίτιδα.

Το Σκληρόδερμα είναι μια σπάνια πάθηση κατά την οποία εκδηλώνεται φλεγμονή στο δέρμα που ακολουθείται από ίνωση των βλαβών, δηλαδή σκλήρυνση. Διακρίνεται στο Εντοπισμένο Σκληρόδερμα (Μορφία) στο οποίο υπάρχει προσβολή μόνο του δέρματος και το Συστηματικό Σκληρόδερμα στο οποίο υπάρχει συμμετοχή και των εσωτερικών οργάνων όπως οι πνεύμονες, οι νεφροί ή το γαστρεντερικό ενώ πολύ συχνά συνυπάρχει και φαινόμενο Raynaud. Το Εντοπισμένο Σκληρόδερμα είναι αρκετά πιο συχνό σε σχέση με το Συστηματικό Σκληροδερμα το οποίο εμφανίζεται κάθε χρόνο περίπου σε πολύ λίγοτερο από 1 ανα 1000000 παιδιά κάθε χρόνο.

Η Αγγειίτιδα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για μια ομάδα σπάνιων ασθενειών που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη φλεγμονή των αγγείων, πιο συχνά των αρτηριών και λιγότερα συχνά των φλεβών. Η συχνότητα των αγγειιτίδων στην παιδική ηλικία είναι άγνωστη και υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύουν το 1-6% των παιδορευματολογικών νοσημάτων. Υπάρχουν πολλοί τύποι αγγειίτιδας και ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό στα συμπτώματα, τη σοβαρότητα και τη διάρκεια. Η αγγειίτιδα επηρεάζει άτομα και των δύο φύλων και όλων των ηλικιών. Στα παιδιά οι δύο πιο συχνές αγγειίτιδες είναι η Πορφύρα Henoch – Schonlein και η νόσος Kawasaki η οποίες συνήθως θα διαγνωσθούν και αντιμετωπιστούν από το γενικό παιδίατρο. Οι υπόλοιπες αγγειίτιδες όπως η οζώδης πολυαρτηρίτιδα, η αρτηριτιδα Takayasu, η Κοκκιωμάτωση Wegener και η Μικροσκοπική Πολυαγγειίιτιδα είναι πολύ πιο σπάνιες αλλά και πιο σοβαρές παθήσεις που επηρεάζουν πολλά συστήματα όπως οι νεφροί, το δέρμα, το αναπνευστικό κλπ.

Τα Αυτοφλεγμονώδη Νοσήματα/Περιοδικά εμπύρετα σύνδρομα είναι μια νεότερη κατηγορία νοσημάτων. Ο παθοφυσιολογικός τους μηχανισμός διαφέρει από τα αυτοάνοσα νοσήματα στο ότι επηρεάζεται διαφορετικός σκέλος του ανοσοποιητικού, που αφορά κυρίως το μηχανισμό της φλεγμονής. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η ύπαρξη πυρετού, χωρίς να είναι δυνατή η ανεύρεση της εστίας του πυρετού, καθώς και άλλων συμπτωμάτων, όπως εξάνθημα, πόνος στην κοιλιά, πόνος στις αρθρώσεις κ.α. Τα συμπτώματα είναι υποτροπιάζοντα και περιοδικά. Πολύ σύχνα η διάγνωση θα επιβεβαιωθεί με γενετικά τεστ. Μερικά από τα πιο γνωστά περιοδικά εμπύρετα σύνδρομα είναι το PFAPA, ο οικογενής μεσογειακός πυρετός (FMF), το TRAPS, το σύνδρομο Hyper – IgD και τo CAPS. Τα υπόλοιπα είναι πολύ πιο σπάνια ενώ με την πρόοδο της γενετικής διαρκώς ανακαλύπτονται νέα.

Τα σύνδρομα χρόνιου πόνου ή με άλλα λόγια η νεανική ινομυαλγια είναι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν το χρόνιο διάχυτο μυοσκελετικό πόνο αγνώστου αιτιολογίας που συχνά αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά. Αφορούν το 2% - 6% του παιδικού/εφηβικού πληθυσμού και είναι συχνότερα στα κορίτσια σε σχέση με τα αγόρια σε αναλογία 4:1. Πυροδοτούνται συχνά από τραυματισμό ή κάποιο άλλο γεγονός. Πιο συχνά αναφέρεται διάχυτος μυοσκελετικός πόνος (>90%), κεφαλαλγίες, ζάλη (>70%), διαταραχές του ύπνου (70%) και κόπωση. Συχνά συνυπάρχουν και άλλες διαγνώσεις όπως το ευερέθιστο έντερο, η ορθοστατική ταχυκαρδία, η κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές. Η διάγνωση τίθεται εξ αποκλεισμού έχοντας διερευνήσει υποκείμενα νοσήματα που προκαλούν αντίστοιχη συμπτωματολογία.