Ήταν μια από τις ειδήσεις που «έπαιξαν δυνατά», όπως λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι στη γλώσσα μας, πριν λίγο καιρό: «Γεννήθηκαν πρόωρα στις 18/05/2020, στην 29η εβδομάδα κύησης, σχεδόν 3 μήνες πριν από τη φυσιολογική διάρκεια μίας εγκυμοσύνης και πήραν εξιτήριο στις 9/7/2020, μετά από 52 ημέρες νοσηλείας, όπου πάλεψαν και τα κατάφεραν φθάνοντας τα 2.300 γραμμάρια, υγιείς και δυνατές».

Είναι η επικράτηση της ζωής απέναντι στο θάνατο, ως προαιώνιο ζητούμενο, κάθε θρησκευτικής, φιλοσοφικής, κοινωνικής και οικονομικής προσέγγισης ή απλά μια αχτίδα φωτός μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα που αρχίζει και πάλι να στενεύει τα όνειρα των Ελλήνων;

Θέλοντας να απαντήσω σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, πιάνοντας τον μίτο της ιστορίας από την αρχή, οδηγήθηκα στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας και στον Διευθυντή της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών κ. Δημήτρη Νέτσκο. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί μέσα και πώς έχει καταφέρει η επιστήμη να μετατρέπει το πένθος σε χαρά; Πώς γίνεται παιδάκια που γεννιούνται πρόωρα, με βάρος ακόμα και 500 γραμμαρίων να κατορθώνουν να αναπτύσσονται φυσιολογικά και να ζουν μια κανονική ζωή; Τι κερδίζουμε εμείς οι Λαρισαίοι, οι Θεσσαλοί, όλοι οι κάτοικοι της Κεντρικής Ελλάδας από την ύπαρξη μιας τόσο οργανωμένης κλινικής;

Ο Παιδίατρος-Νεογνολόγος με εξειδίκευση στην Παιδοκαρδιολογία και την Εμβρυϊκή Καρδιολογία, κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει «πολιτογραφηθεί» πλέον Λαρισαίος, καθώς ζει και προσφέρει στην πόλη παραπάνω από 10 χρόνια.

Ένα όμορφο πρωινό του Σεπτεμβρίου κάθεται απέναντί μου έτοιμος να μου λύσει τις απορίες μου. Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα ό,τι οι απορίες μου αυτές θα οδηγούσαν σε μια… επανάσταση!

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την ιατρική;

Ήταν μια επιθυμία που είχα από μικρός. Ξεκίνησε από την αγάπη μου για τα ζώα, ως επιθυμία να τα θεραπεύω. Όταν λοιπόν ήμουν δέκα χρονών περίπου και με ρώτησε η μητέρα μου «μα γιατί θέλεις να γίνεις κτηνίατρος;», της απάντησα «επειδή είναι μικρά και αδύναμα και χρειάζονται βοήθεια…». «Και τα άρρωστα παιδάκια μικρά και αβοήθητα είναι…», μου απάντησε. Αυτό ήταν κάτι που μου κόλλησε στο μυαλό. Από τα 11-12, όσο κι αν σας φαίνεται, ενδεχομένως παράξενο, ήθελα να γίνω παιδίατρος.

Άρα μπορώ να συμπεράνω πως μετά από 40 χρόνια επιστημονικής καριέρας και πορείας στον κλάδο αυτό δεν μετανιώσατε…

Όχι, καθόλου. Μου αρέσει πάρα πολύ. Γι’ αυτό και συνεχίζω να το εξασκώ, παρ’ όλο που είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Άλλωστε δεν σταμάτησα στην παιδιατρική. Έκανα εξειδίκευση στη Νεογνολογία. Η εξειδίκευση της Νεογνολογίας είναι η μοναδική πιστοποιημένη εξειδίκευση της Παιδιατρικής στην Ελλάδα  που προϋποθέτει δύσκολη, διάρκειας τουλάχιστον 2 ετών, περαιτέρω εκπαίδευση στην εντατική θεραπεία προώρων και βαρέως πασχόντων νεογνών και συμμετοχή σε Εθνικές εξετάσεις από ειδική επιτροπή Καθηγητών Νεογνολογίας ή Διευθυντών Μονάδων Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ). Την εποχή που εγώ έκανα την εξειδίκευση στη νεογνολογία, 1985-86, το νεογνό ως ασθενής αποτελούσε έναν πραγματικό τρόμο για τους παιδίατρους.

Για ποιον λόγο τρόμαζαν;

Επειδή δεν θα ήθελαν ποτέ να βρεθούν σε έναν τοκετό, όπου το παιδί θα μπορούσε να γεννηθεί εξαιρετικά πρόωρο ή σε πολύ βαριά κατάσταση, άσφυγμο και απνοϊκό. Δηλαδή πεθαμένο.  Ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην καριέρα τους. Εγώ λοιπόν ήθελα να μην αισθάνομαι κάτι τέτοιο. Ήθελα να αισθάνομαι αυτοπεποίθηση. Να αισθάνομαι ικανός να βοηθήσω.

Ήταν δηλαδή αυτή σας η επιλογή και ένας τρόπος αντιμετώπισης  ενός φόβου σας;

Όχι. Απλά θεώρησα και θεωρώ αν θέλετε, πως ο γιατρός πρέπει πρωτίστως να αντιμετωπίζει με θάρρος και αποτελεσματικότητα την απειλή θανάτου για τον ασθενή του.

Τον φοβάστε τον θάνατο;

Μόνο για τους δικούς μου ανθρώπους. Για μένα ή πάνω στη δουλειά μου δεν αισθάνομαι φόβο.

Ανθρώπινα έχετε «σπάσει» ποτέ σε περιστατικό; Έχετε λυγίσει;

Εκείνο που έχω αισθανθεί πολλές φορές, σε πολύ βαριά περιστατικά που αντιμετωπίζω, και πλέον αγγίζω τα όρια των δυνατοτήτων μου, είναι να πιάνω τον εαυτό μου να λέει «όχι, δεν θα μου το πάρεις».

Δίνετε μάχη;

Ναι. «Δεν θα μου το πάρεις». Σαν να τον βλέπω απέναντι μου…

Τι είναι πιο εύκολο; Να αντιμετωπίσεις ένα παιδί ή έναν ενήλικα ασθενή;

Είναι πιο εύκολο με παιδιά και ακόμα πιο εύκολο με νεογνά. Αν και η άποψη που επικρατεί είναι η αντίθετη, καθώς ένα νεογνό δεν μπορεί να σου μιλήσει, να σου εξηγήσει τι αισθάνεται ή πού πονάει, θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο,  αρκεί ο γιατρός να διαθέτει κλινική ικανότητα. Δηλαδή, την ικανότητα να ανιχνεύσει και να ερμηνεύσει τα κλινικά σημεία, τα οποία του παρέχει το νεογνό. Το νεογνό και το παιδάκι δεν κρύβονται. Αν το εξετάσεις και το ψηλαφήσεις σωστά, θα σου «πει» ακριβώς πού πονάει. Στη Νεογνολογία αλλά και στην Παιδοκαρδιολογία, συμβαίνει το ίδιο, ο γιατρός θα πρέπει να είναι πολύ καλός κλινικός γιατρός.

Το στοιχείο που μου αναφέρατε μόλις είναι αυτό που διαφοροποιεί τον γιατρό από τον «καλό γιατρό»;

Ναι. Αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι η εμπειρία κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, με υψηλού επιπέδου κλινικούς γιατρούς, οι οποίοι δεν φοβούνται να δείξουν και να εκπαιδεύσουν. Οι κλινικοί γιατροί έχουν μια διαφορετική σχέση με τον ασθενή. Πρόκειται, πρωτίστως, για μια διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών. Αυτό για να το πετύχεις, για να ερμηνεύσεις και να επιβεβαιώσεις δηλαδή τις πληροφορίες που σου δίνει ο ασθενής και κλινικά, θα πρέπει να έχεις συνυπάρξει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής σου με εξαιρετικούς, υψηλού επιπέδου κλινικούς γιατρούς.

Επιλογή ή τύχη;

Αυτό είναι και επιλογή και τύχη. Όταν εγώ επέλεξα να φύγω κατευθείαν στο εξωτερικό, μόλις τελείωσα την ιατρική, ήταν επιλογή. Ήθελα να δω κάτι καλύτερο. Έπρεπε λοιπόν να πάω κάπου, όπου οι καλοί ήταν περισσότεροι. Εκεί όπου οι καλοί κλινικοί γιατροί δεν φοβούνται να μεταδώσουν τη γνώση τους. Εκεί όπου εξαιρετικά υψηλού επιπέδου καθηγητές δεν φοβούνται να ρωτάνε τη γνώμη των νέων γιατρών. Επιζητούσαν τη «φρέσκια ιδέα». Την ιδέα που δεν ξέρεις ούτε από πού μπορεί να έρθει ούτε πού μπορεί να σε οδηγήσει…

Ταλέντο ή δουλειά;

Το ταλέντο πολλές φορές χρειάζεται , αλλά για να αναπτυχθεί χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά. Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο.

Και τι γυρεύετε εσείς ένας… Υδραίος στη Λάρισα, για να επικαλεστώ λίγο τον Εγγονόπουλο;

(Γελάει) Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησα κι εγώ, όπως κάθε άνθρωπος με όνειρα. Όνειρα τα οποία προσαρμόζονται όμως ανάλογα με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζεις. Μετά την ειδικότητά μου και την ειδίκευση στην Νεογνολογία επέστρεψα στην Ελλάδα και διορίσθηκα ως Νεογνολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία» . Πριν κλείσω 1 χρόνο εκεί αποφάσισα να επιστρέψω στο Παρίσι όπου εξειδικεύθηκα στην Παιδοκαρδιολογία, την οποία θεωρούσα ως απαραίτητη γνώση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των νεογνών με βαριές συγγενείς καρδιοπάθειες. Δούλεψα και στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» στην Αθήνα ως Παιδοκαρδιολόγος  επί διετία και στο «Ιπποκράτειο» στη Θεσσαλονίκη ως Νεογνολόγος ασχολούμενος ιδιαιτέρως με τις συγγενείς καρδιοπάθειες που είχαν ανάγκη εντατικής νοσηλείας. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια συνειδητοποίησα πως ο δημόσιος τομέας είναι αγνώμων στους προσφέροντες εξειδικευμένη εργασία. Δεν μου έδινε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω όλες μου τις γνώσεις προς όφελος των πασχόντων παιδιών. Εκείνη την εποχή λοιπόν, το 2009, συνέπεσε η δική μου εσωτερική ανησυχία με το όραμα των ανθρώπων που είχαν στα σκαριά το ΙΑΣΩ Θεσσαλίας. Μου έγινε λοιπόν η πρόταση να αναλάβω τη διεύθυνση της Μονάδας εντατικής νοσηλείας  νεογνών, σε συνδυασμό με την ανίχνευση συγγενών καρδιοπαθειών σε νεογνά και έμβρυα κάτι που αποδέχθηκα με χαρά!

Γιατί την αποδεχθήκατε την πρόταση αυτή;

Έγινε η πρώτη επαφή με τους μαιευτήρες της Λάρισας, που ήταν οι βασικοί μέτοχοι, μαζί με την ομάδα των μηχανικών και των νομικών. Μου ζήτησαν να δημιουργηθεί μια μονάδα νεογνών διεθνών προδιαγραφών. Παιδοχειρουργικό τμήμα που να αναλαμβάνει  τα βαριά παιδοχειρουργικά περιστατικά νεογνών δεν υπήρχε και δεν υπάρχει δυστυχώς ακόμη στη Θεσσαλία άρα αυτά  θα διακομίζονταν  Θεσσαλονίκη ή Αθήνα όπως και τα Καρδιοχειρουργικά στην Αθήνα. Όλα όμως τα υπόλοιπα περιστατικά ήθελαν να μένουν και να αντιμετωπίζονται στη Λάρισα. Θυμάμαι πολύ καλά την στιχομυθία, τους ρώτησα :  «Έστω ότι γεννάει μία κυρία δίδυμα νεογνά 24 εβδομάδων και βάρους 500 γραμμαρίων. Τι κάνω; Τα κρατάω ή τα διακομίζω; Τα κρατάς!» Αυτό ήταν το κίνητρό μου. Κατέθεσα τις προτάσεις μου για ό,τι αφορούσε τις προδιαγραφές λειτουργίας μιας τέτοιας σύγχρονης Μονάδας και προς τιμήν τους συμφώνησαν και πραγματοποίησαν όλα όσα σχεδιάσαμε. Τυχαία, τώρα που μιλάμε, υπάρχουν στη Μονάδα μας δίδυμα 500 γραμμαρίων!

Έντεκα χρόνια μετά, τι μπορούμε να πούμε για την συγκεκριμένη κλινική του ΙΑΣΩ Θεσσαλίας;

Η μονάδα νεογνών του ΙΑΣΩ Θεσσαλίας είναι υψηλότατου επιπέδου και αποτελεί πραγματικό κόσμημα όχι μόνο για τη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα αλλά για ολόκληρη τη χώρα.

Πώς τεκμαίρεται αυτό που μου λέτε;

Ακολουθούμε όλα τα θεραπευτικά πρωτόκολλα της Ελληνικής Εταιρείας Περιγεννητικής Ιατρικής και της Ελληνικής Νεογνολογικής Εταιρείας και ταυτόχρονα τα Διεθνή πρωτόκολλα, και φυσικά από τα αποτελέσματά μας, τα οποία είναι εξαιρετικά.

Θα μου δώσετε λεπτομέρειες;

Εφαρμόζουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης των περιστατικών. Μιλάμε για εγκυμοσύνες οι οποίες από την πρώτη ώρα παρακολουθούνται στενά. Ο τοκετός και η καισαρική τομή γίνονται σε μια απόσταση 100 μέτρων από την μονάδα νεογνών, με παρουσία σε όλες τις περιπτώσεις Νεογνολόγου ή Νεογνολόγων και όπου είναι απαραίτητο και εξειδικευμένης μαίας της Μονάδος για τις εξειδικευμένες πρώτες βοήθειες. Στη συνέχεια, η μεταφορά του νεογνού είναι άμεση με ειδική θερμοκοιτίδα μεταφοράς που περιέχει και αναπνευστήρα. Εξαιτίας και της καλής συνεργασίας μας με τους μαιευτήρες, γνωρίζουμε εκ των προτέρων εάν ένα νεογνό που θα γεννηθεί, ενδέχεται να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, άρα προετοιμαζόμαστε και στην μονάδα για όλα τα ενδεχόμενα.

Δέχεστε όμως, φαντάζομαι, και περιστατικά που αφορούν νεογνά τα οποία δεν έτυχε να γεννηθούν στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας.

Φυσικά. Μπορούμε να διαχειριστούμε όλα τα περιστατικά, ακόμα και τα βαριά καρδιοχειρουργικά που πρόκειται να διακομισθούν στην Αθήνα αλλά έχουν απόλυτη ανάγκη σταθεροποίησης πριν την μεταφορά. Εξ άλλου η διακομιδή γίνεται πάντα με την παρουσία εξειδικευμένου νεογνολόγου. Επειδή έχουμε τη παιδοκαρδιολογική παρακολούθηση που δεν υπάρχει πουθενά αλλού μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας, μπορούμε να δεχθούμε ένα παιδί που γεννήθηκε κάπου με συγγενή καρδιοπάθεια και να προχωρήσουμε στην ιατρική εκτίμηση για τον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και αν χρειάζεται να διακομισθεί. Πρόκειται για μια κλινική που μπορεί κάποιος να βρει μόνο στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και στη Λάρισα, στο ΙΑΣΩ. Πρόκειται για μια κλινική με το υψηλότερο δυνατό επιστημονικό επίπεδο. Δεν υπάρχουν πράγματα που γίνονται κάπου αλλού και δεν μπορούμε να τα κάνουμε εμείς. Πλέον στη Λάρισα έχουμε αλλάξει όλα τα δεδομένα. Μιλάμε για ένα πλήρες ιδιωτικό νοσοκομείο όπου μπορούν να αντιμετωπιστούν όλα τα περιστατικά ακόμη και σε ότι αφορά την μητέρα

Η δυναμική της κλινικής;

Είναι 18 κλίνες και είναι πλήρως εφοδιασμένη με εξοπλισμό τεχνολογίας αιχμής, με δυνατότητα παρακολούθησης, υποστήριξης και αντιμετώπισης ακόμη και των πιο δύσκολων περιστατικών, τελειόμηνων και εξαιρετικά χαμηλού βάρους πρόωρων νεογνών.

Υπάρχουν περιστατικά για τα οποία μπορείτε να δηλώσετε περήφανος;

Πολλά! Αντιμετωπίσαμε με επιτυχία περιστατικά βαριάς καρδιοπάθειας, τα οποία σώθηκαν, μετά την σωστή διάγνωση που έγινε άμεσα. Μιλάμε για νεογνά τα οποία δεν θα άντεχαν, αν δεν εγχειρίζονταν στο πρώτο 24ωρο. Και τα διαγνώσαμε και τα μεταφέραμε στο 1ο 24ωρο! Είμαστε επίσης πολύ περήφανοι για παιδάκια που γεννήθηκαν πολύ πρόωρα, με χαμηλό βάρος (κάτω από 1000 γραμμάρια), κάτω από την 28η εβδομάδα ενδομήτριας ζωής, δηλαδή κάτω από 6 μήνες(!), και τα οποία κατάφεραν να ζήσουν και να μεγαλώσουν φυσιολογικά. Περιστατικά στα οποία ότι και να κάνεις, ιατρικά, για να βοηθήσεις στην επιβίωσή τους, μπορεί ταυτόχρονα να προκαλέσεις ανεπανόρθωτες βλάβες. Η φιλοσοφία μας λοιπόν είναι να κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερες επεμβάσεις (minimal intervention) στο νεογνό και να του δώσουμε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί, όπως θα το έκανε στη μήτρα της μητέρας του. Δεν μιλάμε για κάτι απλό…

Επίσης, αξίζει κανείς να σταθεί στην εμβρυική καρδιολογία. Εκτός από την νεογνολογία υπάρχει και η παιδοκαρδιολογία η οποία έχει συμπληρωθεί με τον έλεγχο της εμβρυικής καρδιάς, κάτι που αποτελεί μια επανάσταση. Εγώ θυμάμαι για παράδειγμα περιόδους όπου γεννιόνταν ένα παιδί, όλοι χαίρονταν  και μετά από έξι ώρες μαύριζε, άσπριζε, λαχάνιαζε, και κάναμε ένα υπερηχογράφημα καρδιάς και βλέπαμε οτι του έλειπε η μισή καρδιά. Τότε δηλαδή που δεν υπήρχε ο προγεννητικός έλεγχος. Πώς θα έλεγες λοιπόν στους γονείς που ζούσαν την απόλυτη χαρά πως το παιδί τους δεν θα τα κατάφερνε; Αναμφίβολα ήταν οι χειρότερες στιγμές της ζωής μας. Πλέον όλα αυτά αποφεύγονται με τις έγκαιρες και  έγκυρες διαγνώσεις, οι οποίες ακυρώνουν τον αιφνιδιασμό και επιτρέπουν την οργάνωση της θεραπευτικής ομάδας που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό αμέσως μετά τον τοκετό. Είμαστε όλοι προετοιμασμένοι, χωρίς να αφήνουμε τίποτα στην τύχη.

Έχοντας πραγματοποιήσει ήδη έναν μεγάλο κύκλο, πλέον, στην Λάρισα, έχοντας βρει στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας τις συνθήκες που σας επιτρέπουν να προσφέρετε στις γνώσεις και την εμπειρία, συνεχίζοντας να διευθύνετε την πολύ υψηλού επιπέδου νεογνολογική κλινική, ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να δείτε αυτή την κλινική;

Όπως καταλαβαίνετε το όραμα του καθενός, πάντα, θα πρέπει να συμβαδίζει και με την ηλικία του (γελάει). Ωστόσο αντιλαμβάνομαι τι εννοείτε. Με την προσθήκη κάποιων συναδέλφων θα είμαστε σε θέση να πετυχαίνουμε πράγματα που αυτή τη στιγμή δεν κάνουμε.

Όπως;

Ένα υψηλού επιπέδου «follow-up» των προώρων μας. Δηλαδή παρακολούθηση των μικρών πρόωρων νεογνών μας αφού πάρουν το εξιτήριό τους. Όταν διευθύνεις μια μονάδα νεογνών θα πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να παρακολουθείς τουλάχιστον για δυο χρόνια την εξέλιξη αυτών των παιδιών. Δεν μπορείς να επαφίεσαι απλώς στην δυνατότητα των ιδιωτών γιατρών, οι οποίοι ενδεχομένως να μην αντιληφθούν κάποια λεπτά σημεία, τα οποία όμως μπορεί να αποβούν καθοριστικά για την ψυχοκινητική ανάπτυξή τους. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται πρώιμη ανίχνευση και πρώιμη αντιμετώπιση κάθε κινητικού προβλήματος, εργοθεραπευτικές πρώιμες  παρεμβάσεις, λογοθεραπευτικές παρεμβάσεις, ενίσχυση των μαθησιακών ικανοτήτων τους και άλλα,   ώστε να μην αντιμετωπίσουν κινητικά ή μαθησιακά ελλείμματα. Αυτό λοιπόν μπορούμε να το επιτύχουμε μέσω του «follow up», της διαρκούς τους παρακολούθησης. Ο νεογνολόγος, ο παιδονευρολόγος, και ο φυσικοθεραπευτής ως βασική ομάδα, μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην ομαλή ανάπτυξη αυτών των παιδιών. Μιλάμε δηλαδή για έναν ολοκληρωμένο επιστημονικό κύκλο παρακολούθησης που φτάνει μέχρι το παιδί να πάει στο σχολείο. Τέτοια προοπτική υπάρχει στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας και αυτό θα ήθελα να πετύχουμε εδώ στο μέλλον.

Επίσης κάτι που το βλέπω να ετοιμάζεται  αλλά δεν εξαρτάται μόνο από τους νεογνολόγους. Σύντομα ελπίζω να καλυφθεί και η δυνατότητα νεογνικών χειρουργείων των σοβαρών παιδοχειρουργικών συγγενών παθήσεων δεδομένης της δυνατότητας της προεγχειρητικής και μετεγχειρητικής υποστήριξης στην ΜΕΝΝ. Θα διακομίζονται δηλαδή  εκτός ΙΑΣΩ μόνο τα βαριά Καρδιοχειρουργικά περιστατικά που ούτως ή άλλως χειρουργούνται μόνο στην Αθήνα.

Ως τελευταία ερώτηση θα ήθελα να μου πείτε αν υπάρχει κάτι που σας συγκινεί.

Ναι, θα σας πω. Τα τελευταία τρία χρόνια, κάθε χρόνο, κάνουμε ένα πάρτι στο οποίο καλούμε όλα αυτά τα παιδάκια που είχαν γεννηθεί πολύ πρόωρα, με τους γονείς τους, και περνάμε λίγες ώρες μαζί. Λοιπόν, θέλω να σας πω ότι είναι κάτι πολύ συγκινητικό. Παιδάκια που ξεπέρασαν κάθε είδους προβλήματα, που πηγαίνουν στο σχολείο, που αθλούνται, που ζουν μια φυσιολογική ζωή. Αυτό είναι κάτι που δεν το αλλάζω και είμαι πολύ περήφανος που το έχουμε καταφέρει εδώ, στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας.