Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης

Δρ. Σαλεπτσής Βασίλειος
Αγγειοχειρουργός MD, MSc
Επιστημονικά Υπεύθυνος Αγγειοχειρουργικού Τμήματος ΙΑΣΩ Θεσσαλίας

Υπολογίζεται πως μία στις δύο γυναίκες που θα τεκνοποιήσει, θα εμφανίσει μετά τη γέννα, πόνο στην πύελο και μάλιστα χωρίς να μπορεί να αποδοθεί σε κάποιο οργανικό πρόβλημα υγείας, μετά από επαναλαμβανόμενες επισκέψεις αυτής στο γυναικολόγο της. Πολλές από αυτές τις γυναίκες νοσούν από ένα σύνδρομο που τους δημιουργεί αυτόν τον χρόνιο πυελικό πόνο το οποίο ονομάζεται σύνδρομο πυελικής συμφόρησης. Το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου στις γυναίκες έχει οριστεί ως «μη εμμηνορρυσιακός πόνος» με διάρκεια περισσότερο από 6 μήνες.

Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από την παρουσία διατεταμένων φλεβών, δηλαδή κιρσών, στην πύελο. Οι κιρσοί αυτοί μπορεί να σχηματιστούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω διάτασης και ανεπάρκειας των ωοθηκικών φλεβών (συνήθως της αριστερής ωοθηκικής φλέβας) . Το τοίχωμα των φλεβών αυτών αδυνατίζει λόγω της αύξησης κατά τουλάχιστον 50% του συνολικού όγκου του αίματος καθώς και των κυκλοφορόντων οιστρογόνων. Επίσης, η παρουσία κιρσών στο αιδοίο είναι ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να κινήσει την κλινική υποψία για την πιθανότητα η ασθενής να πάσχει από σύνδρομο πυελικής συμφόρησης. Συχνά, οι κιρσοί του αιδοίου τροφοδοτούν κιρσούς στο κάτω άκρο οι οποίοι ξεκινούν από το περίνεο, πορεύονται στην έσω επιφάνεια του μηρού και καταλήγουν στην μείζονα σαφηνή, προκαλώντας της ανεπάρκεια.

Τα συμπτώματα του συνδρόμου μπορεί να είναι δυσμηνόρροια με έντονο πόνο τις 2 πρώτες ημέρες, πόνος κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής (δυσπαρεύνια) ή μετά από αυτήν, δυσουρικά ενοχλήματα όπως πόνος και δυσκολία στην ούρηση ή και συχνουρία, κουρασμένα πόδια με αίσθημα βάρους ιδιαίτερα κατά την έναρξη της περιόδου, που εμφανίζονται ταυτόχρονα με την επιδείνωση του πυελικού πόνου.

Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται καταρχάς από την κλινική εξέταση, καθώς η ύπαρξη κιρσών σε άτυπες θέσεις, όπως στο εσωτερικό των μηρών, τους γλουτούς, το αιδοίο ουσιαστικά «δείχνουν» το σύνδρομο πυελικής συμφόρησης. Επίσης, η υποτροπή των κιρσών στα κάτω άκρα μπορεί να είναι το πρώτο στοιχείο για τη σωστή διάγνωση.

Η πρώτη απεικονιστική εξέταση πρέπει να είναι ο υπερηχογραφικός έλεγχος, που σκοπό έχει να απεικονίσει την παλινδρόμηση του αίματος στις φλέβες της πυέλου. Μπορεί να γίνει είτε διακοιλιακά, είτε διακολπικά είτε διορθικά. Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις που μπορεί να φανούν χρήσιμες στη διάγνωση είναι η μαγνητική τομογραφία και η μαγνητική φλεβογραφία Η φλεβογραφία είναι σημαντική επεμβατική τεχνική και περιλαμβάνει εκλεκτικό καθετηριασμό της ωοθηκικής φλέβας, μετά από πρόσβαση από την μηριαία φλέβα και έγχυση σκιαγραφικού. Το σημαντικό στην φλεβογραφία είναι ότι μπορεί να επιτρέψει ταυτόχρονα την εφαρμογή ενδαγγειακής θεραπείας της ωοθηκικής φλέβας.

Η θεραπεία θα πρέπει να εξατομικεύεται σε κάθε ασθενή. Εφόσον υπάρχουν συμπτώματα από την πύελο, η θεραπεία κατευθύνεται προς την θεραπεία της ανεπάρκειας της ωοθηκικής φλέβας και μπορεί να είναι χειρουργική η ενδαγγειακή. Στην ενδαγγειακή θεραπεία της ωοθηκικής φλέβας γίνεται εμβολισμός της φλέβας, έτσι ώστε να κλείσει και να μην επιστρέφει αίμα προς την πύελο. Σημαντική όμως είναι και η αντιμετώπιση των κιρσών στο αιδοίο, έτσι ώστε να εξαλειφθεί η σύνδεση δια μέσω της οποίας το αίμα παλινδρομεί προς τα πόδια Η θεραπεία των κιρσών του αιδοίου επιτυγχάνεται με την έγχυση σκληρυντικού αφρού.