Τι είναι το Λέμφωμα
Ορισμός
Το λεμφικό σύστημα που διατρέχει όλο το ανθρώπινο σώμα, αποτελείται
από μια ειδική κατηγορία κυττάρων, τα λεμφοκύτταρα, τα οποία φυσιολογικά
συμμετέχουν στην καταπολέμηση των λοιμώξεων. Το λέμφωμα είναι κακοήθεια
του λεμφικού ιστού στο οποίο τα λεμφοκύτταρα είναι παθολογικά και μη
ικανά να επιτελέσουν τη φυσιολογική τους λειτουργία, ενώ
πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και εναποθέτονται σε διάφορα όργανα του
σώματος και κυρίως στους λεμφαδένες τους οποίους και διογκώνουν.
Κατηγορίες λεμφωμάτων
Τα λεμφώματα διακρίνονται σε δύο μεγάλες διακριτές κατηγορίες
- Το Λέμφωμα Hodgkin
- Τα Μη-Hodgkin’s Λεμφώματα
Κάθε μία από τις παραπάνω κατηγορίες χωρίζεται σε περαιτέρω υποκατηγορίες ανάλογα τον ιστολογικό τους υπότυπο.
Επίπτωση/Αίτια
Λέμφωμα Hodgkin
Εμφανίζονται 2-4 νέες περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού, ανά έτος. Η επίπτωση ακολουθεί ηλικιακά κυματοειδή πορεία με αύξηση της εμφάνισης στην ηλικιακή ομάδα 15-34, ακολούθως μείωση και εκ νέου αύξηση μετά την ηλικία των 50 ετών. Εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες, ένα 5% παρουσιάζει οικογενή χαρακτήρα, ενώ αυξημένη επίπτωση παρατηρείται μετά από λοίμωξη από ιούς, όπως της Λοιμώδους Μονοπυρήνωσης (EBV) και του ιού της Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας του Ανθρώπου (HIV).
Μη-Hodgkin Λέμφωμα
Εμφανίζονται 10-12 νέες περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού, ανά έτος. Αποτελεί το 4% όλων των νεοπλασιών και είναι πιο συχνό στους άνδρες. Η επίπτωση αυξάνει με την ηλικία και ιδιαίτερα άνω των 40 ετών και αποτελεί την 6η αιτία θανάτου μεταξύ των κακοήθων νοσημάτων στις γυναίκες και την 9η αιτία στους άνδρες. Παράγοντες κινδύνου αποτελούν οι:
- Λοιμώξεις από ιούς όπως το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (HP), ο ιός της ηπατίτιδας C (HCV), ο Ανθρώπινος Τ-Λεμφοτρόπος Ιός 1 και 2 (HTLV-1, HTLV-2) κ.ά.
- Ιστορικό συγγενούς ανοσοανεπάρκειας.
- Ιστορικό αυτοάνοσων νοσημάτων (ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος).
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα είναι κοινά και για τους δύο τύπους λεμφωμάτων. Κύριο και συνηθέστερο σύμπτωμα αποτελεί η λεμφαδενική διόγκωση. Οι λεμφαδένες μπορούν να διακρίνονται από το δέρμα και σπανίως προκαλούν πόνο. Συνήθη σημεία εντόπισης στα οποία κάποιος μπορεί να διακρίνει ή και να ψηλαφήσει διογκωμένους λεμφαδένες είναι ο τράχηλος (λαιμός), οι μασχαλιαίες κοιλότητες και οι βουβωνικές περιοχές. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες εμφανίζονται, εκτός από την περιφέρεια του σώματος και εσωτερικά, προκαλώντας επιπλέον συμπτώματα όπως π.χ. δύσπνοια (στην περίπτωση διόγκωσης λεμφαδένων μεσοθωρακίου). Συχνή είναι και η σπληνική διόγκωση η οποία μπορεί να προκαλέσει αίσθημα βάρους ή και πόνο στο αριστερό πλάγιο της κοιλίας. Άλλα συμπτώματα είναι ο πυρετός, η νυχτερινή εφίδρωση, ο κνησμός, η κούραση και η απώλεια σωματικού βάρους.
Διάγνωση
Απαραίτητος είναι ο αιματολογικός και απεικονιστικός έλεγχος, ενώ η διάγνωση τίθεται μετά από βιοψία λεμφαδένα ή προσβεβλημένου οργάνου όπου και θα πιστοποιήσει ακριβώς τον τύπο του λεμφώματος. Λόγω πιθανής συμμετοχής του μυελού των οστών αναγκαία είναι και η οστεομυελική βιοψία.
Αντιμετώπιση/θεραπεία
Η θεραπευτική φαρέτρα για τα λεμφώματα εμπεριέχει τη χημειοθεραπεία,
την ανοσοθεραπεία και την ακτινοβολία. Η Μεταμόσχευση Αιμοποιητικών
Κυττάρων μετά από Μεγαθεραπεία εφαρμόζεται με επιτυχία όπου υπάρχει
ένδειξη. Κάποιες κατηγορίες λεμφωμάτων που έχουν αργή πορεία και δεν
προκαλούν συμπτώματα δεν χρειάζονται εξ΄ αρχής χορήγηση θεραπείας.
Πρόγνωση
Τα λεμφώματα σε ένα σημαντικό ποσοστό έχουν καλή πρόγνωση. Οι νέες στοχευμένες θεραπευτικές επιλογές επιτρέπουν την πλήρη μακροχρόνια ύφεση ακόμα και την ίαση, όπως συμβαίνει στο λέμφωμα Hodgkin με ποσοστό ίασης πάνω από 80-85%. Η έγκαιρη επίσκεψη στον ιατρό με την εμφάνιση των ανωτέρω συμπτωμάτων και ιδιαίτερα της λεμφαδενικής διόγκωσης και η σωστή αξιολόγησή τους, αποτρέπει την περαιτέρω εξάπλωση της νόσου και οπωσδήποτε βελτιώνει την πρόγνωση.
Σχετικά Άρθρα
